
Er was een tijd dat ik dacht dat mijn perfectionisme mijn superkracht was.
Dat het me hielp om scherp te blijven, kwaliteit te leveren, boven de massa uit te stijgen.
En eerlijk: soms deed het dat ook.
Totdat het me begon uit te putten.
Niet ineens, maar stilletjes. Dag na dag.
Wat ik toen nog niet wist:
Perfectionisme voelt als controle — maar het is vaak angst in vermomming.
Als arts, ondernemer én moeder weet ik hoe verleidelijk het is om alles goed te willen doen.
Maar ik weet ook wat het kost als je daar nooit van mag afwijken.
In deze blog neem ik je mee in hoe perfectionisme je gezondheid ondermijnt —
en hoe ‘goed genoeg’ precies datgene kan zijn wat je terugbrengt naar jezelf.
Perfectionisme lijkt professioneel — maar het is uitputtend
Voor de buitenwereld ziet het eruit als toewijding.
Deadlines halen. Extra’s doen. Alles dubbelchecken.
Maar achter de schermen speelt iets anders:
Twijfel of het wel goed genoeg is
Angst om te falen of tekort te schieten
De druk om altijd te presteren
Je blijft optimaliseren, finetunen, harder werken.
En ondertussen voel je het:
- Je hoofd wordt voller
- Je slaap wordt lichter
- Je lontje wordt korter
- En je batterij raakt langzaam leeg
Het ironische is: hoe meer je probeert het ‘perfect’ te doen,
hoe minder ruimte er overblijft voor rust, herstel of spontaniteit.
Je gezondheid betaalt de prijs — stilletjes, maar structureel.
De verborgen impact op je lijf en brein
Perfectionisme is niet alleen mentaal vermoeiend.
Het beïnvloedt je hele systeem:
Chronische stress zorgt voor verhoogde cortisolniveaus
Je zenuwstelsel blijft ‘aan’, zelfs in rust
Je herstelt trager, slaapt minder diep, en voelt je vaker gejaagd
En toch… blijf je doorgaan.
Want je hebt succes. Je bent een leider. Mensen rekenen op je.
Dus leg je de lat nog een beetje hoger. Je standaard nog een beetje strakker.
Maar ergens onderweg raak je iets kwijt:
Je ontspanning. Je spontaniteit. Je plezier.
En uiteindelijk: jezelf.
Mijn eigen shift: van denken naar doen
Ik heb jarenlang gedacht dat ik méér moest leren voordat ik kon starten.
Meer lezen. Meer plannen. Meer strategie.
Maar de echte doorbraak kwam toen ik ging doen.
Deze blogreeks? Die had ik jaren geleden al kunnen schrijven.
Maar ik durfde niet. Want wat als het niet goed genoeg was?
Nu weet ik: consistentie is krachtiger dan perfectie.
En vooruitgang is gezonder dan stilstand in naam van kwaliteit.
Sinds ik dat ben gaan toepassen — in mijn werk, in mijn herstel, in mijn gewoontes —
is alles veranderd. Niet ineens. Maar voelbaar.
En dat is precies wat ik mijn cliënten leer:
Je hoeft niet te wachten op perfectie. Je mag kiezen voor momentum.
Goed genoeg is niet middelmatig. Het is strategisch.
In een wereld waar alles sneller, beter en productiever moet,
is ‘goed genoeg’ bijna een rebellie.
Maar voor high performers is het een noodzakelijke herprogrammering.
Goed genoeg betekent:
Weten waar je waarde zit
Herkennen wanneer ‘meer’ niets extra’s oplevert
Ruimte maken voor herstel — zonder schuldgevoel
Het betekent ook:
Eindelijk stoppen met jezelf voorbijlopen
Kiezen voor kwaliteit van leven, niet alleen output
Dat is geen zwakte. Dat is leiderschap.
Herken je jezelf hierin?
Perfectionisme is geen fout. Het is een beschermingsmechanisme.
Vaak ontstaan uit een verlangen naar veiligheid, erkenning, controle.
Maar als je niet oppast, wordt het een patroon dat je uitput —
en je precies datgene kost waar je zo hard voor werkt:
je gezondheid, je helderheid, je impact.
Je hoeft het niet alleen op te lossen.
Maar je moet wél kiezen om niet op deze manier door te gaan.